Bron – bol.com Uitgever: Just Publishers Schrijfsters: Maria Genova en Angel van der Vecht
Vanmorgen (27 juli) ben ik begonnen met het lezen van dit boek. Ik heb het net een half uurtje uit. In dat half uurtje moest ik even laten bezinken wat ik allemaal heb gelezen. Een leven dat je niemand toe wenst. Vol met pijn, onbegrip en falende overheidsinstanties.
Het boek vertelt het waargebeurde verhaal van Angel van der Vecht. De 1e druk was in februari 2013.In juni 2015 verscheen de 8e aangevulde druk. De 8e druk heb ik van Famke, mijn nichtje, geleend. Zij had me al een beetje verteld waar het boek over ging. Dat greep mij al erg aan.
Het verhaal is aangrijpend en ontroerend. Angel weet niet beter dan dat ze een slecht kind is en dat het slechte uit haar gehaald moet worden. Haar ouders, voornamelijk haar vader, doen dit door misbruik en mishandeling. Het duurt lang voordat de omgeving merkt dat er iets niet in de haak is. Op een gegeven moment breekt Angel. Niet gek, want wat ze allemaal meemaakt hoort niemand mee te maken. Haar school schakelt Jeugdzorg in. Het gezin krijgt een gezinsvoogd toegewezen maar de wrede vernederingen gaan gewoon door. Wat Angel ook doet in de ogen van haar vader is het altijd fout. Angel ontwikkeld hierdoor faalangst. Faalangst is niet het enige waar Angel later nog last van heeft. Jarenlange misbruik en mishandeling laat psychisch enorme gevolgen na.
Het boek leest makkelijk weg. Er zijn stukken die door Angel zelf zijn geschreven en stukken die de schrijfster, Maria Genova, heeft geschreven. Terwijl je het boek leest blijf je jezelf afvragen hoe een ouder zijn/haar kind zo iets verschrikkelijks aan kan doen. Tijdens het lezen krijg je een goed beeld hoe Angel zich voelde en wat de gebeurtenissen allemaal hebben aangericht.
Één van de dingen die ik erg vind is hoe Jeugdzorg met Angel is omgegaan. In het nawoord van Maria blijkt dit niet alleen voor Angel te gelden. Ook in de krant lees je nog wel eens het nieuws waarin staat dat Jeugdzorg verkeerd heeft gehandeld.
Door het nawoord en verhalen om me heen is me het volgende opgevallen: Bij mensen die de verantwoordelijkheid over hun kind niet aan kunnen worden de kinderen aan hun lot over gelaten en mensen die de verantwoordelijkheid over hun kinderen wel aan kunnen ‘verliezen’ hun kinderen.
In het nawoord staat dat 23% van de kinderen in de jeugdinstellingen seksueel worden misbruikt. Hier schrok ik van. Jeugdzorg hoort een organisatie te zijn die kinderen moet beschermen. In plaats daarvan worden kinderen na ‘bemoeienis’ van Jeugdzorg in de ‘veilige’ gastgezinnen/tehuizen seksueel misbruikt.
Ik kan maar niet begrijpen dat mensen iemand anders mishandelen of seksueel misbruiken. Dat sommige mensen ervan kunnen genieten om een ander iemand pijn te doen, dat ze daar voldoening uit halen… Bah, echt walgelijk. Soms heb je mensen waarvan je eerst niet begrijpt waarom ze op een bepaalde manier reageren. Als zij dan hun verhaal vertellen snap ik vaak wel waarom. Maar iemand pijn doen en daar van kunnen genieten… Nee, daar kan ik met mijn hoofd niet bij.
Terug naar het boek: Ik vind het boek echt een aanrader omdat je zo beter gaat begrijpen hoe iemand denkt die mishandeld/seksueel misbruikt is. Het ‘gewoon’ vergeten kan niet. In het nawoord van Angel staat ook dat ze veel reacties heeft gehad met: “Ik laat dit lezen aan …., zodat hij/zij mij hopelijk begrijpt.”
Angel heeft een veel gelezen blog: angelssite.nl
Maria werd in 2014 uitgeroepen tot beste schrijfster van het jaar. Ze is schrijfster van een taboedoorbrekende boeken, zoals dit boek. Daarnaast is ze ook nog journaliste.
Heb jij het boek al gelezen? Misschien ben je nu wel van plan om het te lezen?
Lots of love,
Robin
One Comment on “Boek review: Het Duivelskind (waargebeurd verhaal)”
Lijkt mij een heftig boek, ik ben zelf een fan van waargebeurde verhalen dus ik ga dit boek zeker eens lezen. Ziet er heel aangrijpend uit.