Vandaag even geen Last week maar een ode aan mijn overleden opa want het is vandaag alweer een jaar geleden dat mijn opa overleed. Het is allemaal zo snel gegaan en werd ik ook weer is ziek, gelukkig was ik op de crematie aan de betere hand en kon ik mijn tekst voorlezen.
Opa leefde al zo’n 10 jaar met prostaat kanker. Daarna heeft hij waarschijnlijk slokdarm kanker gekregen wat daarna is uitgezaaid naar zijn lever. De tijd van weten en overlijden was heel kort, het is zo snel gegaan. Opa heeft ongeveer een week in een hospice gelegen en is daar toen gestorven.
Voor de crematie heb ik een stuk geschreven en is er een powerpoint presentatie gemaakt met foto’s. Hieronder een deel van de tekst geïnspireerd op het nummer: ‘Schuilen bij jou‘ – De Kik wat weer een Nederlandse versie is van ‘In Your Arms‘ Chef’Special.
Paddington gemaakt door opa. Voor alle kleinkinderen heeft opa zo’n bord gemaakt.
Lieve opa,
We zijn je kwijt
We moeten verder en ontkennen
In ons hart weten we dondersgoed
Waarom we elke keer weer janken moeten
Samen fietsen, naar de Efteling of de bioscoop
Wanneer we jou zagen
Als we huilden of bang waren, of stierven van de kou
Konden wij schuilen bij jou
We missen je zo
Ook al weten we dat het slijt
In ons hart weten we dondersgoed
Waarom we elke keer weer janken moeten
We weten net wat de toekomst biedt
En wat we geloven weten we ook al niet
Maar waar we ooit ook heen mogen gaan
Waarom, wanneer, met wie
We hopen dat we jou weer zien
Als we huilden of bang waren, of stierven van de kou
Konden we schuilen bij jou
We missen je zo
tot het einde van de tijd
veel liefs, kussen en knuffels
van je grote vrienden, vriendinnen en vlegels
Ik heb dit al op 10 december geschreven omdat ik er 11 tot de 13de geen tijd voor had en ik het wel 14 december online wilde hebben. Ik heb zeker even wat traantjes weggepikt bij het terug kijken van de foto’s en het lezen van mijn eigen tekst.
Sinterklaas bij opa, een huis maken van een grote doos en deze met vingerverf onder kladderen, logeren, samen naar de Efteling, een stukje fietsen of naar de bioscoop. Zo zijn er nog tal van herinneringen die we allemaal koesteren
We missen je <‘3
Lots of love,
Robin
7 Comments on “Een jaar voorbij….”
Mooi gezegd ,sterkte in het verre Zuid Afrika en een knuffel er bij
Mooi,lief Robje
Heel mooi!
Sterkte <3 -x-
Mooi hoor Robin xxx
Wat mooi geschreven Robin. Echt een mooi eerbetoon aan je opa. Wat was het een liefdevolle man, zo te zien. Deze foto’s zijn echt wel veel waard. Ik hoop dat je het een beetje hebt kunnen bespreken en steun hebt gehad die dag. Het doet natuurlijk altijd pijn, maar soms, zoals op zo’n dag, voel je het even extra hard. Wat een mooie tekst heb je gemaakt. Het kan zo snel gaan he, heel herkenbaar. Mijn opa was 3 weken voor zijn dood nog hard aan ’t werk (fabriekswerk zwaar fysiek) en drie weken daarna was er niets, maar dan ook echt niets meer van hem over. Zwaar om dat te moeten zien.
Pingback: in september werd ik genomineerd voor een Liebster Award